'Sericaia e/ amiexa'

Elvas, 14-10-’16, 21.10 plaatselijke tijd..

Zo een avondje Elvas achter de rug en de gastronomische eigenschappen leren kennen… Een echt oude vestingstad die 3 ringen verdedigingswerken kent, aangelegd door de destijds verschillende heersers. Moren, Spanjaarden, Visigoten, Romeinen etc.etc. Dat het geloof in die tijd een belangrijke rol speelde, blijkt wel uit de diverse kerken die nu nog te bewonderen zijn binnen de diverse verdedigingsmuren. Wat ook in de diverse VVV papieren blijkt, is het feit dat de verdedigingswerken tussen 1645 en 1653 verbouwd werden naar Nederlands voorbeeld!! Inderdaad de vesting Naarden heeft hier veel van weg!. Momenteel wordt dit alles nog in ere gehouden, de vestingstad Elvas werd in 2012 tot UNESCO Werelderfgoed uitgeroepen! Het aquaduct in inderdaad indrukwekkend, aangelegd in de tijd van de Moren om de vestingstad van water te voorzien vanuit een door de Moren aangelegde bron. Het heeft een lengte van 8 km, de bouw duurde van 1537 tot 1622 toen voor het eerst water door dat aquaduct vloeide. Uiteindelijk definitief in handen gevallen van de Spaanse koning Sancho II, sindsdien steeds een gevecht tussen Spanje en Portugal om het bezit ervan.. nu dus Portugees en momenteel geen gevechten, het is rustig hier.
Omdat we dus 1 uur voor lagen op die Portugezen begon onze maag, na de lunch in Badejoz, tegen een uur of 20.00 (locaal 19.00) toch wel om wat extra’s te vragen. De restaurants hier in Elvas gaan pas om 19.00 open. Gelukkig had restaurant A Colunal zijn deuren al om 18.30 opem en verwelkomde ons met alvast een drankje.. Eerst een pilsje en aqua con gaz voor Josine, daarna een rode sangria met een locaal kaasje met brood, peper en zout. Toen de keuken open ging om 19.00 uur bestelden wij een ‘Arroz de marisco’ voor 2 personen waar we alle twee onze vingers bij af likten.. Dit natuurlijk in combinatie met een door de ober (een echte Portugees) aanbevolen witte wijn, een Reserva 2013 Conventual vinho regional Alentejano, een locale witte wijn dus, het leek alsof een engeltje over onze tong pieste, heeeeerlijk.. Als toetje adviseerde hij ons een ander locaal product, een ‘Sericaia e/ amiexa’. Dat e/ amiexa wist ik wel, dat was meteen te zien.. enne toen Josine hem geproefd had, vertaalde zij het met ‘unne keek met zeel', op zijn A.B.N. 'een cake met ziel'me/(en)een proem (=pruim=amiexa= zie foto)
Daarna weer terug naar ons onderkomen van senor ‘Mocisso’, terug omhoog hetgeen met enige moeite lukte.. Nu lig ik dus weer op bed dit verslag te typen, Josine ligt weer in haar e-book verzonken…
Morgen? een korte etappe naar Estremoz, een kleine 60, door het “Alentejo’ gebied, die van die witte wijn van vanavond!! Een droge streek met graanvelden, olijfbomen, kurkeiken en eucalyptusbomen.
Het gaat ‘op en af’, we sulle sien, vamos a ver, op zijn Portugees ?
Tot morge!
el jefe