"Cor niet thuus'

Merida, el treize de octubre 2016, a las cinco y media de la tarde, hauf zess

Zo dat was we weer ff een dikke 100 op de teller. Vlgs. de reisgids 94 km. maar zoals dat wel wat vaker gebeurd zien wij soms stukken 2 x aan ons voorbij komen. Na een ontzettend lekkere maaltijd gisteravond, met een ontzettend lekker wit wijntje en dan niet te vergeten dat overheerlijke chocolade toetje, ‘vulcano chocolato’ was de nachtrust idem dito. Hoeveel punten dat waren, weet ik echt niet, ben gestopt met tellen bij 39. Ik werd wakker om 8.50, a las neuve menos diez. De kerkklok die op 9.00 sloeg om 8.00 niet gehoord, alle twee niet. Dat we 1 uur later gepakt en gezakt klaar stonden om te vertrekken, zegt iets over onze samenwerking m.b.t. de ene douche, toilet en wasbak. De fiets stond nog steeds in de linnenkamer en die moest ik dus nu aan zijn voorwiel vasthoudend de trap weer al laten gaan. Bij de correos de nodige postzegels weer ingeslagen voor de directe post richting Nederland waar, zo verneem ik via whatsapp, de eerste kaarten al zijn binnengekomen.
Trujillo uit was makkelijk, er is maar 1 weg uit richting Caceres. Laaghangende bewolking, grijs weer, dreigende buien bleven links en rechts van ons overwaaien, naast de vergezichten m.b.t. de Extremadura, met dorre velden en bergen in de verte, nu ook mooie wolkenpartijen er boven. Weer kilometers lang meer af dan op zonder een levende ziel tegen te komen, via doodstille dorpjes Ibahermando (waar we nog ff aan opa Herman dachten) richting Robledillo de Trujillo, alleen dáárvoor moesten we de enige weg linksaf nemen vanuit Ibahermando, ook hier stond geen bord bij.. dus opletten geblazen.. Gelukkig op tijd gezien en dus linksaf. Afdalend naar het dal van de rivier Gaudiana met nogal forse percentages 9% omlaag.. alleen werd die weg steeds slechter en slechter, steeds grotere gaten erin, op een gegeven moment was het wegdek weg en reden we over een grindweg richting het volgende dorpje. Omdat we toen zo’n 40 km op het zadel gezeten hadden begon dat lichaamsdeel weer te zeuren om een andere ondergrond. Almoharin dus ingefietst op weg naar een barretje of een bakkertje. De kerktoren is dan meestal ons richtpunt en op weg daarheen passeerden we enkele dames die dezelfde kant op liepen, richting kerk dus. Ik dacht nog het zal wel markt zijn of zoiets, de dames doen inkopen. Op de Plaza Espagna een barretje en gestopt.. de laatste dame die we passeerden sprak Josine aan en ging meteen over op het Nederlands.. een geanimeerd gesprek waarin we verwikkeld raakten, volgde. Wij vertelden wat wij aan het doen waren en zij hoe ze hier verzeild (niet met de boot maar met een motor) waren.. Toen vroeg ze waar we vandaan kwamen en toen we het woord Langenboom noemden, sloeg ze helemaal dubbel, riep: neen niet te geloven dan kennen jullie zeker ook Cor van de Huisseling wel..¨ Wij weer, maar natuurlijk kennen we die al … jaren en net, nog enkele weken geleden, ‘s morgens om 7.00 uur de ochtendduik in de Kuulen mee meegemaakt. Almoharin, het plaatsje waar Cor op dit moment 2 buitenverblijven heeft, 1 finca in de bergen en 1 huisje in het dorp (daar heeft z’n moeder, nu in Grave woonachtig) enige jaren gewoond. We besloten even wat inkopen te doen en dan bij hen (Gerard en Rean) op de koffie te gaan. Daar hebben we dus even gezeten en elkaar verder bijgepraat, waar de ‘roddels’ over Cor wel een of ander deel van uitmaakten. Van bezoek aan de vuilnisbelt aldaar (nu dus sinds Cor’s vertrek van aldaar is die gesloten) tot het opknappen van elkaars huisjes. Die Gerard en Rean, oorspronkelijk afkomstig uit Volkel en een tijd in Veghel gewoond, zien we niet meer terug in Nederland, als ik dat zo hoor. Zij genieten van de Extramadura en het leven aldaar, zitten er helemaal in. Op het naambordje van hun huisje staat ‘krek wa’k wou’ . Komen alleen hoognodig terug naar Nederland zoals b.v. bij het trouwen van die Cor van de Huisseling. Tja, ja, weer zo’n onverwachte belevenis, kom je een keer in Almoharin, is Cor niet thuus!! Enkele jaren geleden toen we de Ruta de la Plata (Sevilla-SdC) fietsten, nog op onze niet e-bike tandem, en wel veel pech ondervonden, toen m.n. bandenpech, hebben we i.v.m tijdgebrek Cor en zijn moeder ‘rechts’ laten liggen en zijn niet naar ‘Almoharin’ gefietst. Nu, die plaatsnaam alweer allang vergeten, fietsen we erdoor heen en komen ‘hem’ weer tegen, zij het alleen uit de mond van anderen… Ik heb nog enkele foto’s gemaakt van het stadion van de plaatselijke voetbalclub waar Sebe, die nu in Langenboom scoort, ook furore gemaakt heeft als diejen ‘Hollander’ van ‘el Almoharin’. Een leuke onderbreking van onze tocht van vandaag. Daarna volgens het boekje verder, na Almoharin dus een stuk langs een irrigatie kanaal. Maar hoelang langs dat kanaal?? o.i. zit daar in de reisgids iets niet goed.. Bij nader inzien in Merida blijkt kaartje op blad T5 gevolgd te worden door kaartje op bladz. 15 en die weer door de afbeelding op blz. 16 niet allemaal even duidelijk, o.i. voor correctie in de volgende uitgave in aanmerking. Maar enfin, wrsch. enkele km. extra hierdoor, bereikten we toch Merida, na net voor Valverde de Merida aan de snelweg in een wegrestaurant alletwee genoten te hebben van de lekkerste Gazpacho tot nu toe.. Bernardus Strik bedankt nog voor d’n tip: “daar waar de meeste vrachtwagen staan is de keuken het beste!!” het was zo… Nu dus op de Plaza Espagna in Merida, in een van de meest luxueuze onderkomens tot nu toe, maar dat mag dan ook wel na de teleurstelling van het feit dat ‘Cor niet thuus was´ Het zal wel niet voor niets de '13de' zijn… Grapje Cor, doe de groeten aan Hanneke, ‘De Gelderlander’ is toch wel een bindende krant hè… Voor mij ging de Achterdijk weer even ‘open’.. “mooie”, intensieve tijd was dat.

Nu dus nog plaatsen van dit stukje, inbrengen van de foto’s erna en dan een rondje Merida, lekker eten en misschien nog een stukje voor het slapen gaan.. Hasta luego o hasta manana..