Un dia de descanso

Cabañas del Castillo, dia de descanso, 11-10-’16, a las dos menos quarto

Zo lekker een rust-dagje, nog schitterend weer, strakblauw. Volgens Maite, onze gastvrouw, is er de komende avond/nacht en morgen kans op regen.. dus nog ff genieten. Gisteravond mijn lief nog een romantische avond bezorgd door boven op de rots met het kasteel te genieten van een zeer mooie zonsondergang. Schitterend vergezicht met die ondergaande zon en het dovende licht over het mooie landschap van de Extramadura.. Ik heb de nodige foto’s weer geschoten, maar zoals dat zo vaak gaat met vergezichten op de foto valt dat tegen.. Wel een mooie panorama foto gemaakt maar die krijg je niet afgedrukt in www.waarbenjij.nu… dus dat wordt thuis een mooie foto voor aan de muur! Vanochtend niet helemaal zonder zorgen wakker geworden, toch wel enige zorgen omtrent de spaak in het wiel… Lekker ontbeten, gebakken eitjes en lekker brood met door Maite zelfgemaakte bosbessenjam, heerlijk; het kleine potje is leeg. Aangezien we door het brood en de wijn waren, de voice-mail van Maite ingesproken en ons klaargemaakt voor de bergwandeling rond de rots van de gieren, de ‘peña de los buitres’; trouwens voor de echte vogelaars onder jullie er zijn hier meer ‘zeldzame vogels’ te zien zoals de Griffon gieren, steenarenden, havikarenden, perigrine valken en niet te vergeten Egyptische gieren.. Maite heeft er een heel boekwerk van aangelegd en ook de talloze zeldzame bomen en kruiden staan in dat handgeschreven boekwerk vermeldt. Wij dus op pad voor die bergwandeling, duur 1,5-2 uur.. Het was inderdaad een bergwandeling… over losliggende stenen een smal pad waar je meer naar beneden moest kijken dan omhoog naar al die vogels.. die inderdaad daar boven op die rots zaten en af en toe vertrokken voor weer een vlucht in de omgeving.. Waar ik weer last van had en nu Josine ook waren die onafscheidelijke vrienden van gisteren, ze waren zo te horen en te zien weer blij ons te zien, ontzettend veel vliegen die overal hun toegang zochten, op zoek naar ?? Niet alleen voor vogelaars is dit een mooie plek, ook voor de geologen onder jullie een aanrader.. Het Ordoviciaans-Siluriaanse tijdperk (485-420 miljoen jaren geleden) komt hier aan de oppervlakte en laat de sporen van het leven van destijds erin zien. Wat voor mij steeds weer indrukwekkend is, zijn de schitterende vergezichten, ik kan daar op de een of andere manier niet genoeg van krijgen. Al bergwandelend over die losse stenen onder je, zijn de kurkeiken (Quercus suber) een ‘zacht’ houvast om niet weer meteen bergaf van het padje af te geraken.. Ondertussen dus even rondgekeken en enkele gieren proberen te ‘schieten’ maar de buit was gering, die rots is wel zo hoog dat ik ze niet ‘korterbij’ te pakken kreeg. En welke soort het nu was, weet ik ook niet, kon de kaartjes erop niet lezen..
Toen we weer terug waren hingen de via de voice-mail bestelde levensmiddelen aan de klink van de deur; even op ons gemak koffie gedronken en enkele stukjes van de heerlijke door Maite zelf-gemaakte cake verorberd.
Daarna de fiets maar eens bekeken.. het achterwiel eruit gehaald en gezien welk spaak nu kapot was… helaas de slechtste.. die die van binnen naar buiten moest worden aangelegd, nu moest ik meer van het achterwiel afhalen dan mogelijk was, ik blijk die sleutelset met …..- sleutels (niet de inbus-sleutels, die heb ik wel bij) thuis te hebben laten liggen, kan hem dus niet repareren.. Straks even vragen of Maite zo’n sleutelsetje in haar gereedschapsschuurtje heeft liggen, onwaarschijnlijk, maar het proberen waard, anders met 1 spaak in het achterwiel minder richting Trujillo, 50 km verderop en niet over een of andere Via Verde! we sulle merge wel sien, vamos a ver mañana.