Flupke d'n twedde

San Martin de Valdeiglesias, el siete de octubre, 17.00

Na een vrij korte etappe, geknipt, gedouched en geschoren, zit ik nu op een binnenplaats van ons onderkomen van de komende nacht, Hotel Casa de Labranza, Calle de Arco numero tres, m'n verslag van vandaag te typen, maar daarover aan het eind meer.
Waarom een korte etappe ? Deze reis loopt i.t.t. eerdere ondernemingen geheel en al gepland, om te voorkomen dat we binnen een week al in Lissabon zijn, heb ik, natuurlijk in overleg met Josine, deze reis gepland en via Booking.com alle nachten al vastgelegd.. Dus een vast eindpunt en niet op het eind nog zoeken naar een onderkomen, wat dan meestal ‘verderop’ en niet ‘terug’ lag waardoor we meestal de 100 kilometros naderden.. Vanochtend ontwaakt naast het gemeentehuis waar de grote klok gelukkig pas om 7 uur zijn tijd begon door te geven, hij hing aan de overkant van de straat, zo’n 10 m. van ons opengeklapt Velux raam. San Lorenzo de El Escorial in een bekende plaats in Spanje. Van hieruit regeerde koning Flupke d’n twedde bijna heel de wereld, hij regeerde zoals gezegd wordt over een rijk waar de zon nooit onderging. Dit regeren deed hij vanuit het koninklijk/kloosterpaleis, een bouwwerk dat wel 4000 kamers bevat en waar hij ook in alle rust, nl. in zijn bed op 71 jarige leeftijd overleed. Hij stond bekend als een pietje precies, een perfectionist en dat is dan ook wel te zien als je dat paleis bezoekt. En dat deden we dus het eerste vanmorgen. Na het ontbijtje op het idem pleintje als gisteravond, betraden we kort na de openingstijd 10.00 uur het paleis.. Omdat we alle 4000 kamers niet hoefden te zien, had ik van te voren al een bezoek aan het mortuarium, sorry mausoleum, en een bezoek aan die kamers waar Jeroentje Bosch gezien zijn 500-ste sterfdag werd herdacht, gepland. Om daar te komen moest je wel door tal van kamers waar de muren vol hingen met schilderijen die die Flipje d’n twedde van overal uit zijn rijk hierheen had gehaald en dat blijft ook hier!! Hoe diejen burgemeester van Den Bosch, ene zekere Ton Rombouts, persoonlijke vriend van Jos en Ineke, zich ook inspande om ‘de tuin der lusten’ en andere werken van Jeroentje o.a. die met die hooiberg in het middelste van de 3 luiken, naar Den Bosch te halen, dat is hem niet gelukt.. Die Spanjaarden zijn veel te bang dat het weer teruggeroofd wordt, volgens mij. Welnu die meesterwerken heb ik weer op minder dan 50 cm mogen bewonderen en na die PROFessionele uitleg van Ignacio (Josine wist zijn naam ineens weer) zag ik nu alles helder en duidelijk voor me, van links-boven tot rechts-onder wat J.B. daarmee iedereen wilde duidelijk maken. Dan nog even iets over het mausoleum, niet te geloven wat hier voor een vorsten liggen begraven, uit heel Europa.. maar ja in die tijd werd er links en rechts getrouwd en uitgehuwelijkt om de macht alleen maar groter te maken, dames uit Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland werden hierheen gesleept en liggen dus ook hier naast hun mannetjes begraven, niet eens in een koelcel!. Ik heb ‘stiekum’ enkele foto’s gemaakt waar je een idee krijgt hoe hier zo’n 20 kamers vol met ‘prachtgraven’ vol gestouwd liggen.. van princes Christina, Elisabeth etc. tot Phillipus de zoveulste..
Na een kleine 2 uur door dat paleis gezworven te hebben, gelukkig stonden er bordjes met pijlen hoe je er weer uit moest komen anders liepen we er nu nog rond, weer terug naar ons Hotel. Weet je wie ook en San Lorenzo de El Escorial begraven ligt?? Neen? Dictator Franco.. samen met duizenden gesneuvelden medestrijders en enkele tegenstanders tijdens de burgeroorlog en daarna. Waar? in nog zo’n megalomaan bouwwerk in “de vallei der gevallenen’ . Nadat ik dat bouwwerk ‘gegoogled’ had was mijn zin om het te bezichtigen verdwenen…
Blijkbaar hebben al die vorsten een soort grootheidswaan, of het nu Flupke d’n twedde, Ceaucescu, Franco… Iedereen weet hoe die op de een of andere manier ‘fout’ geweest zijn, maar niemand durft er nu nog iets aan te doen..

De tandem dus tevoorschijn laten toveren en hem weer bepakt en op weg. Vanuit San Lorenzo de El Escorial 2 mogelijkheden: 1) over de weg 2) niet alleen over de weg… Wij kozen no. 2, schitterend met mooie vergezichten en ook veel stof!! Het begon al met een terugblik vanaf een uitzichtspunt genaamd Silla Filipe II, vrij vertaald, terugblik op Flupke d’n twedde. Inderdaad de moeite waard om even, na een pittige klim, van het zadel af te gaan. Daarna via een soort via Pecuaria weer verder, poortje open en weer dicht. Iedere keer stond er weer dezelfde dame paraat om zo’n poortje te openen! Zat blijkbaar bij de prijs inbegrepen!. Vervolgens in Fresnedillas de la Oliva geluncht een aardappelvissoepje gevolgd door gebakken visjes en koffie con leche als toetje.. Via Colmenar del Arroyo, Chapineria, Navas del Rey, el Rio Alberche bereikt. Langs deze rivier een via verde magnifico.. een oud treinspoor langs de rivier, schitterende natuur, moest wel 1 m. van de rand blijven !! Het hekwerk was niet overal ‘dekkend’.. Het laatste stukje van Pelayo naar San Martin de Valdeiglesias verliep langzaam stijgend weer via een via verde, een grindpad daar waar in vroegere tijden, datzelfde treinspoor liep. Doordat het hier al weken niet geregend heeft, een stoffig tripje die de zin in een biertje steeds groter maakte naarmate we onze eindbestemming naderden. San Martin de Valdeiglesias… even op mijn Mio het adres van het hotel ingebracht… Calle de Arco 3… we belden aan, niemand thuis.. even gebeld en jawel hoor ze kwamen eraan. Toen de deur openging zei Josine nog tegen me “zijn we hier niet al eerder geweest?” Ik met de tandem naar binnen en inderdaad het kwam ook mij bekend voor en toen we de tandem op het binnenplaatsje mochten neerzetten, wisten we het alletwee: hier waren we al een keer geweest!!! Niet te geloven maar waar.. Voor, tijdens en na het douchen nagedacht over wanneer we dus hier geweest waren en we kwamen erachter!! Tijdens onze trip, voorjaar 2015 van SdC naar Valencia waar Josine haar 65-ste vierde !! San Martin de Valdeiglesias ligt halverwege Avila en Toledo en toen hebben we in dit zelfde hotelletje overnacht.. Misschien dat ik me vannacht nog meer herinner, we slapen naast het kamertje van toen!!.